ارتباط شاخص کفایت مراقبت های دوران بارداری با پیامدهای نوزادی

مقدمه: مراقبت های نامناسب و ناکافی در دوران بارداری می تواند منجر به پیامدهای نامطلوب نوزادی گردد. شاخص های متعددی جهت ارزیابی کفایت مراقبت های دوران بارداری بکار گرفته می شود که یکی از این شاخص های جدید جهت اندازه گیری دقیق تر و جامع تر، شاخص سودمندی کفایت مراقبت های دوران بارداری می باشد. هدف: هدف این مطالعه تعیین ارتباط شاخص کفایت مراقبت های دوران بارداری با پیامدهای نوزادی می باشد.. روش کار: این مطالعه از نوع تحلیلی و به روش کوهورت تاریخی بود که در آن 205 خانم باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان رشت شرکت داشتند. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه ای چهار قسمتی مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مربوط به بار داری فعلی، اطلاعات مربوط به نوزاد و شاخص کفایت مراقبتها بود. مراقبت ها بر مبنای شاخص سودمندی کفایت در چهار گروه ویژه، کافی، متوسط و ناکافی بررسی شدند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و ازمون های آمار تحلیلی شامل آزمون های مجذور کای و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.. نتایج: بیشترین موارد زایمان زودرس، مرگ جنین، وزن پایین هنگام تولد نوزاد و زردی نوزادی در گروه با مراقبت ناکافی مشاهده شد(05/0p<). بین چهار گروه از نظر سن، اشتغال، تحصیلات، شاخص توده بدنی و شرکت در کلاس های آمادگی زایمان تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. بین قد و دور سر نوزاد در هنگام تولد، در چهار گروه کفایت مراقبت های دوران بارداری نیز اختلاف معنی داری مشاهده نشد . نتیجه گیری: با توجه به اجرای برنامه کاهش تعداد مراجعات مادران باردار براساس برنامه مراقبتی بارداری کنونی در ایران، این پژوهش ضمن تائید تاثیر و سودمندی کفایت مراقبت های دوران بارداری بر کاهش پیامدهای نوزادی، بار دیگر بر انجام حداقل مراقبت ها تاکید می نماید.